Parametry elektryczne torów miedzianych
Mając na uwadze przeznaczenie miedzianych kabli
telekomunikacyjnych najważniejszymi parametrami elektrycznymi torów są
rezystancja, pojemność, oraz indukcyjność, które przekładają się bezpośrednio na
ich parametry transmisyjne. Ważna jest zatem ich analiza tak w odniesieniu do
sygnałów stało prądowych jak i też w pewnym zakresie częstotliwości, która będzie
stanowiła podstawę do dalszych rozważań.
Rezystancja miedzi, podobnie jak i innych
materiałów przewodzących wykorzystywanych na żyły kablowe, zależy przede
wszystkim od jej czystości chemicznej. Dla miedzi elektrolitycznej rezystancja
drutu o długości 1 km i średnicy 0,5 mm może wynosić do ok. 89,4 ohm. Jednak w skutek obróbki
termicznej i mechanicznej w rzeczywistości drut o średnicy 0,5 mm i długości 1
km ma rezystancję 92,6 ohm , a tor złożony z pary równoległych drutów ma
rezystancję 185,3 ohm, która może być także większa. Miedź charakteryzuje się
ponadto dość dużym współczynnikiem temperaturowym rezystancji (rzędu 0,00393 na
1° C). Sprawia to,
że przy temperaturze 20° C rezystancja rośnie o ok. 4% w porównaniu z rezystancją
przy temperaturze 10° C. Wahania temperatury kabli podziemnych są kilkakrotnie
mniejsze niż naziemnych. Przyjmuje się, że średnia temperatura kabli podziemnych
wynosi 9° C, i
dlatego w wielu normach na kable wymagana wartość rezystancji toru jest podawana
dla temperatury 10°
C.